افکار مثبت چه تاثیری روی جسم و روان دارند؟+اینفوگرافی

به گزارش پارسینه پلاس، در پی افزایش توجهات جهانی به اهمیت سلامت روان در کنار سلامت جسم، محققان حوزه‌های مختلف پزشکی و روانشناسی، شواهد مستحکمی دال بر ارتباط مستقیم و دوطرفه میان سبک تفکر و وضعیت بدنی انسان ارائه داده‌اند. دیدگاه سنتی که افکار را صرفاً پدیده‌های ذهنی مجرد می‌دانست، اکنون با یافته‌های عینی جایگزین شده است که نشان می‌دهد ذهن فعال، مستقیماً بر شیمی بدن اثر می‌گذارد.

تأثیرات فیزیولوژیک: کاهش التهاب و بهبود کارایی قلبی

یکی از بارزترین تأثیرات مثبت‌اندیشی، تنظیم محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) است که مسئول تنظیم پاسخ‌های استرسی بدن می‌باشد. تحقیقات نشان داده‌اند افرادی که دارای سطح بالاتری از خوش‌بینی و امید هستند، سطح پایین‌تری از هورمون کورتیزول را در پاسخ به فشارهای محیطی نشان می‌دهند. این امر به معنای کاهش استرس مزمن و در نتیجه، پایین آمدن التهابات سیستمی در بدن است که خود ریسک ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی، دیابت و برخی اختلالات خودایمنی را به شدت کاهش می‌دهد. علاوه بر این، مطالعات اکوکاردیوگرافی، بهبود متغیرهای مرتبط با ریتم ضربان قلب و افزایش انعطاف‌پذیری عروق را در گروه افراد با ذهنیت مثبت ثبت کرده‌اند.

تقویت سیستم ایمنی و افزایش طول عمر

مثبت‌اندیشی فراتر از یک حالت روحی، به عنوان یک عامل محافظتی در برابر پاتوژن‌ها عمل می‌کند. نتایج پژوهش‌ها حاکی از آن است که خوش‌بینی مزمن می‌تواند منجر به افزایش تولید آنتی‌بادی‌ها و فعالیت سلول‌های کشنده طبیعی (NK Cells) شود. این تغییرات ایمونولوژیک، توانایی بدن را در مبارزه با عفونت‌ها و حتی پیشگیری از بروز برخی نئوپلاسم‌ها (رشد غیرعادی بافت) ارتقا می‌بخشد. برخی داده‌های طولی نیز نشان داده‌اند که افراد خوش‌بین، به طور متوسط دارای امید به زندگی طولانی‌تری نسبت به همتایان بدبین خود هستند.

تأثیر بر سلامت روان: تاب‌آوری و عملکرد شناختی

در حوزه روان، افکار مثبت به طور مستقیم با افزایش «تاب‌آوری روانی» (Resilience) مرتبط هستند. افراد مثبت‌اندیش نه تنها در مواجهه با شکست‌ها سریع‌تر به حالت عادی بازمی‌گردند، بلکه فعال‌تر به دنبال راه‌حل‌های سازنده می‌گردند. این طرز فکر، عملکرد شناختی نظیر تمرکز، خلاقیت و توانایی حل مسئله را بهبود می‌بخشد. روانشناسان تأکید می‌کنند که آموزش مهارت‌های تفکر مثبت باید به عنوان یک استراتژی پیشگیرانه در برنامه‌های بهداشت عمومی گنجانده شود تا افراد بتوانند به طور فعال سلامت خود را مدیریت نمایند.