بیماری گوش شناگر؛ همه چیز درباره این بیماری مهم گوش

به گزارش سبک ایده آل،  گوش شناگر (swimmer’s ear) ، عفونت مجرای گوش خارجی است. این یک بیماری شایع به خصوص در بین شناگران است، اما می تواند در افرادی که شنا نمی کنند نیز رخ دهد. مجرای گوش خارجی یک مجرای باریک و لوله مانند است که از پرده گوش به بیرون گوش منتهی می شود. با پوستی پوشانده شده است که حاوی مو و غدد تولید کننده جرم گوش است.

گوش شناگر زمانی اتفاق می افتد که باکتری یا قارچ وارد کانال گوش شده و باعث عفونت می شود. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که آب در داخل مجرای گوش گیر کرده و محیط مرطوبی را ایجاد کند که برای رشد باکتری ها یا قارچ ها ایده آل است.

علائم گوش شناگر

شایع ترین علائم گوش شناگر عبارتند از:

• گوش درد، به خصوص زمانی که فک خود را حرکت می دهید یا چیزی قورت می دهید.

• گوش درد که با گذشت زمان بدتر می شود.

• قرمزی، تورم و خارش مجرای گوش خارجی

• تخلیه از گوش، که ممکن است شفاف، کدر یا خونی باشد.

• افت شنوایی

سایر علائم بیماری گوش شناگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب

• سردرد

• تورم غدد لنفاوی گردن

• کیپ شدن گوش و انسداد جزئی مجرای گوش توسط تورم، مایعات و مواد زائد

 

علل بیماری گوش شناگر

بیماری گوش شناگر اغلب توسط باکتری هایی ایجاد می شود که با گیر افتادن آب در داخل کانال گوش وارد کانال گوش می شوند. این ممکن است هنگام شنا، دوش گرفتن یا حمام کردن اتفاق بیفتد. موارد دیگری که می تواند خطر ابتلا به گوش شناگر را افزایش دهد عبارتند از:

– ایجاد بریدگی یا خراش در مجرای گوش

– داشتن سیستم ایمنی ضعیف

– استفاده از گوش گیر یا سمعک هایی که به درستی جا نمی شوند.

– داشتن اگزما یا بیماری پوستی دیگری که بر کانال گوش شما تأثیر می گذارد.

راه های پیشگیری از بیماری گوش شناگر

چند کار وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از گوش شناگر انجام دهید:

– بعد از شنا، دوش گرفتن یا حمام کردن گوش های خود را کاملا خشک کنید.

– وقتی در آب هستید از گوش گیر یا کلاه دوش استفاده کنید.

– از شنا در آب کثیف یا آلوده خودداری کنید.

– اگر بریدگی یا خراش در کانال گوش خود دارید، آن را تمیز و خشک نگه دارید.

 

عوارض بیماری گوش شناگر

در موارد نادر، گوش شناگر می تواند منجر به عوارض جدی تری شود، مانند:

– ماستوئیدیت، عفونت استخوان پشت گوش

– لابیرنتیت، عفونت گوش داخلی که می تواند باعث سرگیجه، کاهش شنوایی و حالت تهوع شود.

– مننژیت، عفونت پوشش داخلی مغز و نخاع

– در برخی موارد، گوش شناگر می تواند منجر به کم شنوایی دائمی شود. اگر عفونت به‌موقع درمان نشود یا مکرراً عود کند، این احتمال بیشتر است.

تشخیص بیماری گوش شناگر

پزشک شما می تواند گوش شناگر را با معاینه مجرای گوش شما با اتوسکوپ تشخیص دهد. آنها همچنین ممکن است نمونه ای از زهکشی را از گوش شما بگیرند تا آن را کشت داده و باکتری یا قارچ عامل عفونت را شناسایی کنند.ر