چرا به تأخیر می‌اندازیم؟ نگاهی عمیق به ریشه‌های اهمال‌کاری
اهمال‌کاری، یکی از عادت‌های مخرب است که به تأخیر انداختن کارها و تعلل در تصمیم‌گیری‌ها مرتبط می‌شود. این پدیده با عناوینی چون سهل‌انگاری و تعلّل‌ورزی توصیف می‌شود و خود را در شکل‌های مختلفی چون تأخیر عمدی در نظریه‌های علمی و عملی نشان می‌دهد.
به گزارش پارسینه پلاس، اهمال‌کاری، بیماری خاموشی است که می‌تواند به آسیب‌های روحی و اجتماعی عمیقی منجر شود. در دنیای امروز، افراد بیشتری گرفتار این عادت می‌شوند و به جای اقدام و پیشرفت، در دام تعلل و تأخیر می‌افتند.
اهمال‌کاری به معنی تأخیر انداختن در کارها و تعلل ورزیدن در تصمیم‌گیری یا اقدام عملی و نوعی مشکل انگیزشی است. روان‌شناسان از این عادت مخرّب با عناوینی همچون تعلّل‌ورزی، سهل‌انگاری، به تأخیر انداختن کار و مسامحه‌کاری یاد می‌کنند و معادل انگلیسی آن procrastination ذکر شده است. در مقابلِ اهمال‌کاری، واژه‌های وظیفه‌شناسی، تلاش و پشتکار قرار می‌گیرد.
در منابع علمی روان‌شناختی تعاریف مختلفی از اهمال‌کاری ارائه شده است که برخی از آن‌ها را ذکر می‌کنیم:
۱- تأخیر عمدی در آغاز یا اتمام کارهای مهم ؛
۲- ضعف در خودتنظیمی و به تأخیر انداختن آنچه برای رسیدن به هدف مهم است ؛
۳- موکول کردن تکالیف و وظایف به آینده بدون دلیل منطقی ؛
۴- به تأخیر انداختن انجام کارها با وجود آگاهی از نتایج منفی آن ؛
۵- به آینده موکول کردن کاری که تصمیم به اجرای آن گرفته‌ایم ؛
۶- تأخیر کار به‌سبب ناخوشایندی آن ؛
۷- تأخیر هدفمند و همیشگی در شروع و تکمیل کارها، تا حدّ رسیدن به احساس ناراحتی .
در مجموع، افراد اهمال‌کار خود را به تفریحات و امور غیرضروری سرگرم می‌کنند اما وظایف و تکالیف‌شان را به تأخیر می‌اندازند. آن‌ها ممکن است شروع کارهای مهمی همچون نوشتن پایان‌نامه، پرداخت قبض‌ها و… را به تأخیر بیندازند یا کارهایی که شروع کرده‌اند را نیمه‌تمام بگذارند. در هر صورت، آن‌ها از کارهای ضروری طفره می‌روند و به کارهای غیرضروری می‌پردازند.
از این رو، اهمال‌کاری تأخیر انداختن در چهار جنبه‌ی تصمیم‌گیری، شروع، ادامه‌دادن و به پایان رساندن کارها را شامل می‌شود. در نتیجه، اهمال‌کاری، در موفقیت فرد اختلال ایجاد می‌کند.
منبع: کتاب رهایی از اهمال‌کاری، ص ۱۱