تتو روی سر شمشیر پدر داماد نقی معمولی در پایتخت ۷ نشانه چیست و چه کسانی این تتو را می‌زدند؟
قربان صابر پیش از این نیز بار‌ها و بار‌ها به ایران آمده است و خودش در این مورد می‌گوید «من در این مملکت زیاد نان و نمک خورده‌ام و خیلی دوستش دارم».
به گزارش پارسینه پلاس، قربان صابر بازیگر پر اوازه اهل تاجیکستان بوده که در سریال پایتخت ۷ نقش شمشیر را بازی میکند. در قسمت شب گذشته بعد از بلند کردن پراید پرنده توسط ارشاد، ناگهان کلاه گیس شمشیر را باد برد و تتو داس و چکش روی سر او نمایان شد که خانواده او سعی در پوشاندن آن را داشتند.
قربان صابر که در این قسمت از پایتخت نقش شمشیر پدر داماد نقی معمولی را بازی می کند، سابقه بازی در سریال در چشم باد را در کارنامه خود دارد و سریال پایتخت ۷ دومین تجربه همکاری او با فیلمسازان ایرانی است.قربان صابر پیش از این نیز بار‌ها و بار‌ها به ایران آمده است و خودش در این مورد می‌گوید «من در این مملکت زیاد نان و نمک خورده‌ام و خیلی دوستش دارم».
معنی و فلسفه تتوی داس و چکش روی سر در دوران شوروی
در دوران حکومت شوروی، زندانی‌ها یک سیستم پیچیده از تتوها داشتند که از طریق آن هویت، جایگاه اجتماعی، گذشته و حتی اعتراضشان به نظام را نشان می‌دادند. یکی از معروف‌ترین این تتوها، نماد داس و چکش بود.
نماد داس و چکش: از قدرت حکومت تا اعتراض شخصی
داس و چکش که نماد رسمی دولت شوروی بود، به شکل عجیبی در بین زندانی‌ها به عنوان نماد مخالفت و اعتراض استفاده می‌شد. بعضی از زندانی‌ها این نماد را روی نقاط قابل توجه بدنشون مثل سینه یا حتی پیشانی تتو می‌کردند. باور داشتند که نگهبان‌ها به خاطر احترام به نماد‌های حکومتی، از ضرب و شتم این قسمت‌ها خودداری می‌کنند. یعنی این تتوها یک جورایی نقش محافظ هم داشتند.
جای تتو و پیامش
محل قرارگیری تتو در بدن خودش پیام جداگانه داشت. مثلاً تتو روی سر یا پیشانی خیلی جسورانه بود. بعضی‌ها عباراتی مثل «برده خروشچف» یا «برده‌ی اتحاد جماهیر شوروی» را روی پیشانیشان تتو می‌کردند؛ این کار یک فحش علنی به حکومت بود. آنهایی که این تتوها را می‌زدند، می‌خواستند بگویند ما با این سیستم مخالفیم و تا آخر ایستاده‌ایم.نظام پیچیده‌ی نماد‌ها در زندان‌های شوروی
تتو‌های زندانی‌های شوروی فقط داس و چکش نبودند؛ هر کدوم یه معنی خاص داشتند:
ستاره‌ها: معمولاً روی شانه یا زانو تتو می‌شدند، نشان‌دهنده‌ی جایگاه بالا بین خلافکار‌ها بودند.
چشم‌ها: می‌گفتند یعنی «حواسم به همه هست».
سیم خاردار: نماد محکومیت ابدی بدون امکان آزادی.
این تتوها نوعی زبان مخفی بودند که بین زندانی‌ها برای انتقال اطلاعات استفاده می‌شد؛ از سوابق جرمشان گرفته تا باور‌ها و شخصیتشان.تتو کردن نماد‌هایی مثل داس و چکش روی سر، نه فقط یک حرکت اعتراضی شجاعانه بود، بلکه نشان می‌داد که چطور حتی در دل سیستم‌های سرکوب‌گر، آدم‌ها راه‌هایی برای بیان اعتراض و حفظ هویت شخصی پیدا می‌کنند. زندانی‌های شوروی با این تتوها نه تنها از نماد‌های دولتی سوءاستفاده می‌کردند، بلکه آنها را تبدیل به ابزار مقاومت و اعتراض می‌کردند.
