دروغ روانی که خیلی از مردم آن را باور دارند !
اصولاً در روانکاوی از دروغ به عنوان یک مکانیسم دفاعی نام برده می‌شود، منظور از مکانیسم دفاعی اتفاق، رویداد و پدیده‌ای است که به کمک آن می‌توان جریان اضطرابی را در خود مهار کرد و دلهره و تنش را به حداقل رساند و در قبال آن تعارضات درونی را کاهش داد و به نوعی به تسکین و آرامش دست یافت.
به گزارش پارسینه پلاس، به عقیده روانشناسان مفهوم عادی و ساده دروغ‌گویی در واقع کارکرد لذت طلبانه آن است، دروغ‌گویان برای لذت بیشتر به شکل ناخودآگاه خود را درگیر دروغ‌گویی و تحریف واقعیت می‌کنند.
محمدرضا ابراهیمی یک روانشناس، روان‌درمانگر و روانکاو در همین خصوص گفت: در روانکاوی، هدف نهایی از دروغ‌گویی در افراد رسیدن به ارضاء و رفع دلهره و اضطراب درونی است، البته استثنائاتی هم می‌شود در این خصوص در نظر گرفت.
وی افزود: در پس هر دروغی، یک جریان اضطرابی و دلهره‌آور دیده می‌شود که به کمک آن می‌توان روند اضطراب زا را حذف کرد و به جای آن نوعی خودفریبی را جایگزین کرد.
این روانکاو تصریح کرد: منظور از مکانیسم دفاعی در واقع همان خودفریبی است که به شکلی ذهنی ناخودآگاه و ناهوشیار به نوعی برای تمامی افراد اتفاق می‌افتد و در افراد به اشکال گوناگون خود را نشان می‌دهد.
وی دروغ‌گویی را نوعی گریز از واقعیت گناه دانست و اظهار کرد: برخی بدون اینکه متوجه شوند سیستم روانی‌شان آنها را مجبور به دروغ‌گویی می‌کند، در واقع برخی افراد دروغ‌های پیچیده‌ای را می‌گویند که به شکل راست‌گویی در آنها نشان داده می‌شود.
ابراهیمی دروغ‌گویی را دفاعی در برابر واقعیت دانست و گفت: وقتی از دروغ‌گویی به عنوان یک مکانیسم دفاعی نام می‌بریم در واقعیت نوعی تغییر، تبدیل و تحریف است.
وی با اشاره به اینکه از مناظر گوناگون می‌توان به پدیده دروغ‌گویی نگاه کرد، افزود: اولین و مهم‌ترین دلایل دروغ‌گویی به عنوان مکانیسم دفاعی برای حفظ خود و کاهش دلهره در افراد است، در واقع فرد برای اینکه تعادلی در خود و واقعیت برقرار کند مجبور به تحریف واقعیت می‌شود.
این روانکاو با بیان اینکه دروغ‌گویی نوعی تحریف واقعیت به حساب می‌آید، بیان کرد: در اختلالات شخصیت با درجاتی از تحریف واقعیت روبرو هستیم، اصولاً در بیماری‌های روانی و آسیب‌های شخصیتی، پدیده دروغ‌گویی به عنوان رکن اصلی تلقی می‌شود اما به دلیل ماهیت ناخودآگاه آن ما نمی‌توانیم از جنبه اخلاقی یا ارزشی و اعتقادی به آن بنگریم.
وی دروغ‌گویی را نوعی گریز از واقعیت گناه دانست و اظهار کرد: برخی بدون اینکه متوجه شوند سیستم روانی‌شان آنها را مجبور به دروغ‌گویی می‌کند، در واقع برخی افراد دروغ‌های پیچیده‌ای را می‌گویند که به شکل راست‌گویی در آنها نشان داده می‌شود.
ابراهیمی دروغ‌گویی را دفاعی در برابر واقعیت دانست و گفت: وقتی از دروغ‌گویی به عنوان یک مکانیسم دفاعی نام می‌بریم در واقعیت نوعی تغییر، تبدیل و تحریف است.
وی با اشاره به اینکه از مناظر گوناگون می‌توان به پدیده دروغ‌گویی نگاه کرد، افزود: اولین و مهم‌ترین دلایل دروغ‌گویی به عنوان مکانیسم دفاعی برای حفظ خود و کاهش دلهره در افراد است، در واقع فرد برای اینکه تعادلی در خود و واقعیت برقرار کند مجبور به تحریف واقعیت می‌شود.
این روانکاو با بیان اینکه دروغ‌گویی نوعی تحریف واقعیت به حساب می‌آید، بیان کرد: در اختلالات شخصیت با درجاتی از تحریف واقعیت روبرو هستیم، اصولاً در بیماری‌های روانی و آسیب‌های شخصیتی، پدیده دروغ‌گویی به عنوان رکن اصلی تلقی می‌شود اما به دلیل ماهیت ناخودآگاه آن ما نمی‌توانیم از جنبه اخلاقی یا ارزشی و اعتقادی به آن بنگریم.
وی با اشاره به اینکه اصل لذت به عنوان یکی از اصول اصلی در روانکاوی مطرح است، خاطرنشان کرد: طبیعتاً انسان‌ها در جستجوی حداکثر بهره‌وری، منفعت و سود شخصی خود از هر اتفاقی هستند، در واقع این ویژگی کودکانه است که همراه با برگشت به آن و تکرار سالیان اولیه زندگی خود را نشان می‌دهد.
دروغ‌گویی پدیده‌ای برای فرار از واقعیت‌ها
در اصل فردی که دروغ می‌گوید کودکی می‌شود که به هنگامه دروغ‌گویی نوعی لذت عمیق از کردار و گفته‌های دروغ خود می‌برد و این بسیار حائز اهمیت است که می‌توانیم تکرار هفت ساله اولیه زندگی را به عنوان دورانی که در آن کودک با پدیده دروغ در درون خانواده روبرو شده و اعضاء خانواده با استفاده از دروغ‌گویی به عنوان یک اصل برای حفظ حدود و میزان لذت طلبی‌شان استفاده می‌کنند، دروغ‌گویی به عنوان یک جریان ادامه پیدا می‌کند و در تمامی سالیان عمر فرد مشاهده می‌شود.
ابراهیمی ادامه داد: گرچه بسیاری از افراد دروغ‌گو، بی‌خبر از دروغ‌گویی خود هستند اما لذت ناشی از دروغ‌گویی را در سطح آگاهی و ذهن خود مورد پردازش و استفاده قرار می‌دهند.
وی همچنین دروغ‌گویی را نوعی گریز از مجازات دانست و گفت: در خانواده و در ارتباط افراد با یکدیگر مجازات گری، سلطه گری و خوی دیکتاتوری افراد را دروغ‌گو بار می‌آورد.
این روان درمانگر با بیان اینکه دروغ‌گویی در این خانواده‌ها می‌تواند تخریب‌های بسیاری را ایجاد کند و زمینه را برای قدرت‌طلبی و جا افتادن فرصت‌طلبان ایجاد کند، تصریح کرد: گرچه افراد دروغ‌گو نمی‌خواهند با واقعیت‌ها روبرو شوند اما این فرار از واقعیت مشکلات بسیاری را برای آنها به ارمغان خواهد آورد.
وی با بیان اینکه تنبیه و مجازات در درون خانواده، موجب دروغ‌گویی کودکان می‌شود، گفت: در پس دروغ‌گویی، نوعی حقارت و احساس ناتوانی و ضعف نهفته است که با دروغ‌گویی به خود بزرگ‌بینی تبدیل می‌شود.