دلیل پیدا شدن ناگهانی خال در بدن چیست؟

به گزارش پارسینه پلاس، خال ها بسیار رایج هستند. اکثر مردم حدود ۱۰ تا ۴۰ خال دارند که بین دوران کودکی و بزرگسالی ایجاد می شود.

خال به صورت غلظتی از سلول های پوستی به نام ملانوسیت ایجاد می شود (سلول هایی که رنگدانه تولید می کنند) و ممکن است در پاسخ به قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV) یا تغییر سطح هورمونی تشکیل شوند.

اگرچه بیشتر خال ها بی ضرر هستند، اما نباید آنها را نادیده بگیرید. خال های جدید یا خال هایی که تغییر شکل می دهند می توانند نشانه های ملانوم (سرطان پوست) باشند.

تشخیص زودهنگام کلید درمان موفقیت آمیز این نوع سرطان پوست است که به سرعت در حال گسترش است.

 

 

چه چیزی باعث ایجاد خال جدید می شود؟

خال ها زمانی ظاهر می شوند که ملانوسیت ها در اپیدرم شما (لایه بالایی پوست) بیش از حد رشد کرده و به صورت گروهی رشد کنند. در حالی که ملانوسیت ها به طور معمول در بدن شما وجود دارند، عوامل داخلی و خارجی می توانند تغییراتی را ایجاد کنند که منجر به ایجاد خال می شود.

خال ها در دوران کودکی ظاهر می شوند و در طول زندگی شما ممکن است مجددا ایجاد شوند.

 

 

اشعه UV

اشعه ماوراء بنفش خورشید یا برنزه کردن یکی از دلایل شایع خال‌هایی است که از کودکی تا بزرگسالی ظاهر می‌شوند. هنگامی که ملانوسیت ها در معرض نور UV قرار می گیرند، ملانین تولید می کنند(رنگدانه ای محافظ و تیره کننده پوست) و برای تشکیل خال ها خوشه می شوند.

تاثیر اشعه ماوراء بنفش بر روی ملانوسیت ها به این دلیل است که بیشتر خال ها در قسمت هایی از بدن شما ایجاد می شوند که بیشترین احتمال قرار گرفتن در معرض نور خورشید را دارند. ممکن است پس از گذراندن مدت طولانی در آفتاب متوجه ظاهر شدن خال های جدید شوید.

 

 

تغییرات هورمونی

احتمال بروز خال در دوره هایی که هورمون های شما بسیار فعال هستند، مانند نوجوانی و بارداری، بیشتر است. این تغییرات مربوط به گیرنده های استروژن در سلول های رنگدانه است. هنگامی که استروژن اضافی در گردش است، می تواند این گیرنده ها را تحریک کند و منجر به تغییرات پوستی مرتبط با هورمون مانند خال شود.

 

 

ویژگی های خاص

داشتن ویژگی های زیر خطر ظاهر شدن خال های جدید را در طول زندگی افزایش می دهد:

• سابقه خانوادگی خال
• قرار گرفتن مکرر در معرض منابع نور ماوراء بنفش، مانند نور خورشید یا برنزه کردن
• پوست روشن، زیرا این نوع پوست رنگدانه محافظ کمتری تولید می کند
• سابقه آفتاب سوختگی شدید
• فراوانی خال های موجود

 

انواع خال

همه خال ها شبیه هم نیستند. رایج ترین انواع خال ها شامل موارد زیر است:

 

 

خال های اکتسابی

خال هایی که پس از تولد روی پوست شما ظاهر می شوند، خال های اکتسابی نامیده می شوند. به آنها خال معمولی نیز گفته می شود و معمولاً بی ضرر هستند. اکثر بزرگسالان بین ۱۰ تا ۴۰ خال اکتسابی دارند.

خال‌های اکتسابی معمولاً در دوران کودکی و اوایل بزرگسالی تا سن ۴۰ سالگی ظاهر می‌شوند، اگرچه می‌توانند در هر زمانی ایجاد شوند. ویژگی های مشترک خال های اکتسابی شامل موارد زیر است:

• کوچکتر از اندازه یک پاک کن مداد (حدود ۶ میلی متر یا ۱/۴ اینچ قطر) هستند.
• سطح صافی دارند.
• شکل گرد یا بیضی دارند.
• مرزهای متمایز و حتی یکنواخت دارند.
• ارتفاع کمی گنبدی شکل یا برجسته دارند.
• ممکن است مو داشته باشند.
• معمولاً در نواحی بالای کمر شما قرار دارد که بیشترین میزان در معرض نور خورشید را دارند.
• قهوه ای، صورتی یا قهوه ای مایل به زرد، اگرچه این رنگ در افراد با پوست تیره می تواند تیره تر باشد.

 

 

 

خال های مادرزادی

خال‌های مادرزادی در رحم رشد می‌کنند و در بدو تولد یا در سال اول جنین وجود دارند. آنها در حدود ۱٪ از جمعیت، به طور معمول با ویژگی های زیر رخ می دهد:

• اندازه ای که از کمتر از یک چهارم اینچ تا پوشش کل بدن شما متغیر است.
• تنوع در اندازه، شکل، رنگ، بافت سطحی و پرمویی در خال های مادرزادی بزرگتر دیده می شود.
• ظاهر دائمی دارند.
• به طور معمول قهوه ای مایل به قرمز هستند تا رنگ سیاه نیز ممکن است دیده بشوند.
• خطر ابتلا به سرطان پوست نسبت به خال های معمولی، به ویژه در میان خال های مادرزادی غول پیکر (با عرض بزرگتر از ۸ اینچ) بیشتر است.
• متناسب با رشد کودک رشد می کنند.

 

 

خال های غیر معمول (خال های دیسپلاستیک)

خال های آتیپیک که خال های دیسپلاستیک یا خال های کلارک نیز نامیده می شوند، معمولاً دارای ویژگی های زیر هستند:

• بزرگتر از یک خال معمولی، معمولاً بزرگتر از اندازه یک پاک کن مداد (حدود ۶ میلی متر یا یک چهارم اینچ قطر) هستند.
• رنگ قهوه ای مایل به قهوه ای تیره در زمینه صورتی دارند.
• لبه های نامنظم یا ضعیف که ممکن است به نظر برسند که در پوست اطراف خال محو شوند.
• به طور معمول صاف هستند.
• اغلب در قسمت بالایی تنه در مناطقی که بیشتر در معرض آفتاب قرار می گیرند، اما می توانند روی پوست سر، سینه ها و زیر کمر شما نیز ظاهر شوند.
• کمی پوسته پوسته یا ظاهری شبیه به سنگریزه دارند.
• معمولاً خوش خیم (غیر سرطانی) است، اگرچه خطر ابتلا به سرطان پوست با تعداد خال های غیر معمولی افزایش می یابد.

 

 

 

خال اسپیتز

خال اسپیتز یک خال نادر و خوش خیم است که معمولاً اکتسابی است. اغلب برخی از ویژگی های مشابه ملانوم را دارد. خال اسپیتز آنقدر شبیه ملانوم است که نمی توان آن را از نظر بصری شناسایی کرد. خال اسپیتز اغلب دارای ویژگی های زیر است:

• رنگ های مختلف مانند مشکی، قرمز و قهوه ای دارد.
• خونریزی احتمالی دارد.
• ترشح دارد.
• در ۲۰ سال اول زندگی و گاهی تا بزرگسالی رشد می کند.

 

 

تغییرات خال و علائم هشدار دهنده آن

در حالی که بیشتر خال‌ها، لکه‌های قهوه‌ای و سایر توده‌های پوستی تهدیدی برای سلامتی نیستند، برخی از آنها اولین علائم هشداردهنده ملانوم هستند.

خال های خوش خیم معمولاً در شکل، اندازه یا بافت تغییر نمی کنند. تغییرات خاصی در خال‌های موجود، پیدایش خال جدید یا ظاهر شدن نقطه‌ای که به نظر متفاوت از سایر خال‌ها به نظر می‌رسد می‌تواند از علائم هشدار دهنده اولیه سرطان پوست باشد.

از قانون ABCDE برای شناسایی علائم احتمالی ملانوم استفاده کنید. در مورد هر خال که دارای یک یا چند ویژگی زیر است با متخصص پوست خود تماس بگیرید:

• تقارن: ملانوماها معمولاً نامتقارن هستند. اگر یک خط از وسط خال بکشید، دو نیمه با هم مطابقت ندارند.
• سطح: ملانوم اغلب ناهموار است. آنها ممکن است لبه های ناهموار، پوسته ای، تار یا بریده داشته باشند.
• رنگ: خال با چندین رنگ، سایه های مختلف قهوه ای، قهوه ای مایل به زرد یا سیاه مخلوط با سفید، خاکستری، قرمز یا آبی می تواند علامت هشدار دهنده ملانوم باشد.
• اندازه: در حالی که ملانوم ها می توانند بسیار کوچک باشند، اغلب بزرگتر از یک پاک کن مداد دیده می شوند(حدود ۶ میلی متر یا ۱/۴ اینچ عرض).
• رشد: یک خال که در ظاهر و یا اندازه تکامل می یابد ممکن است باعث نگرانی باشد.

 

خودآزمایی پوست

انجام منظم خودآزمایی پوست می تواند به شما کمک کند تغییرات خال و علائم ملانوم را زود تشخیص دهید. انجام این کار می تواند شانس شما را برای درمان زودهنگام و موفقیت آمیز افزایش دهد. اکثر سرطان های پوست زمانی که به موقع تشخیص داده و درمان شوند، قابل درمان هستند.

در حالی که هیچ اتفاق نظری در مورد اینکه هر چند وقت یکبار باید خودآزمایی پوست را انجام دهید وجود ندارد، بنیاد سرطان پوست توصیه می‌کند که آن را هر ماه در خانه انجام دهید. متخصص پوست شما می‌تواند بر اساس عوامل خطر سرطان پوست در مورد اینکه چند وقت یک‌بار نیاز به خودآزمایی پوست دارید، توصیه می‌کند.

قبل از انجام اولین خودآزمایی پوست، به عکس‌های ملانوم در مراحل مختلف نگاه کنید تا ویژگی‌های خال مشکوک را بدانید. الگوهای کک و مک، خال و لک ها را برای مقایسه تغییرات در ماه های بعد ثبت کنید.

برای انجام خودآزمایی پوست، از اتاقی با نور مناسب استفاده کنید. جلوی آینه تمام قد بدون لباس بایستید. از این فرآیند برای انجام یک آزمون جامع استفاده کنید:

• صورت خود را با توجه دقیق به بینی، لب ها، داخل دهان و پشت و جلوی گوش خود بررسی کنید.
• با استفاده از سشوار یا شانه موها را از پوست سر خود دور کنید تا قسمت های کوچک را بررسی کنید تا زمانی که کل سطح پوست سر خود را بررسی کنید.
• از آینه تمام قد برای بررسی جلوی گردن، سینه و شکم خود استفاده کنید. بازوهای خود را بالا بیاورید تا دو طرف بالاتنه خود را بررسی کنید.
• برای بررسی پشت بدن خود، از آینه تمام قد دور شوید. از یک آینه دستی برای مشاهده پشت، پشت گردن، شانه ها، باسن و پشت ران خود استفاده کنید.
• روی یک صندلی بنشینید و از آینه دستی برای بررسی اندام تناسلی خود استفاده کنید. به پشت پاها، قسمت داخلی ران ها، بالای و کف پاها، ناخن های پا و بین انگشتان خود ادامه دهید.

علاوه بر انجام چک های ماهانه پوست، بنیاد سرطان پوست توصیه می کند که سالانه برای معاینه پوست کل بدن به متخصص پوست مراجعه کنید. اگر در معرض خطر بالای سرطان پوست هستید، ممکن است به شما توصیه شود که این نوع معاینات حرفه ای را بیشتر انجام دهید.

 

چه زمانی باید به یک متخصص پوست مراجعه کنید؟

حدود ۵۰ درصد از ملانوم ها خود به خود تشخیص داده می شوند. زمانی که ملانوم قبل از گسترش به غدد لنفاوی شناسایی و درمان شود، میزان بقای آن ۹۹ درصد است.

خال مناسب با معیارهای ABCDE باید به متخصص پوست شما گزارش شود. یک متخصص همچنین باید خال های شما را با هر یک از ویژگی های زیر بررسی کند:

• خال های جدید
• خال هایی که شبیه خال های دیگر بدن شما نیستند
• خال یا زخم های دیگر که خوب نمی شوند
• تورم یا قرمزی فراتر از مرز خال
• رنگی که از مرز یک نقطه به پوست اطراف پخش می شود.
• حساسیت، خارش یا درد در خال که باقی می ماند یا از بین می رود و سپس برمی گردد.
• تغییرات در بافت یا سطح خال که می تواند شامل ترشح، پوسته پوسته شدن، خونریزی یا ظاهر یک توده یا برآمدگی باشد.