سپهر خلسه با مصاحبه اخیرش همه را متعجب کرد+فیلم

به گزارش پارسینه پلاس، کامبیز حسینی این روزها تاک‌شو اجرا می‌کند. مهمان آخرش هم سپهر خلسه بوده. سپهر خلسه را با حضور در جمع زدبازی می‌شناسیم. خالق ورس مشهور “بالام از زمان خاتمی” که در میان رپرهای شناخته‌شده نسل‌های اولیه رپ با لحن خاص خود جریان تازه‌ای را ایجاد کرد. حالا او مقابل کامبیز حسینی نشسته و زندگی‌اش را مرور کرده و برخی از گفته‌هایش هم محل بحث و گفت‌وگو شده. در ادامه مروری بر بخش‌هایی از این گفت‌وگو داشته‌ایم. با ما همراه باشید.

تولد در خاص‌ترین روز سال ۶۷

کامبیز حسینی در ابتدا به سراغ اطلاعات شخصی خلسه می‌رود. خلسه هم آغاز می‌کند:” من در روزی که جنگ ایران و عراق تمام شد متولد شدم. در گیشا بودیم و سپس به ستارخان رفتیم. شرکت پدرم هم پایین همان خانه‌ای بود که در آنجا زندگی می‌کردیم.” درباره نقطه عطف زندگی در دوره دبیرستانش هم می‌گوید:” علامه طباطبایی بودم اما اخراج شدم!” خب اصولا پیشینه آن جمعی که با زدبازی معاشرت داشت در دبیرستان‌های خوب تهران گذشت و سپهر خلسه هم از این قاعده مستثنی نیست. پسری که تا ۱۶ سالگی‌ در دریان نو و ستارخان زندگی را گذرانده و حالا ۲۰ سال است که مقیم کاناداست.

از بی‌سرزمین‌تر از باد تا لیل وین!

در این قسمت کامبیز حسینی درباره نقش موسیقی در نوجوانی سپهر خلسه می‌پرسد: ” سیاوش قیمشی گوش می‌دادم؛ آلبوم بی‌ سرزمین‌تر از باد. در حالی که بچه‌های مدرسه لینکین پارک گوش می‌کردن.” در واقع ارتباط خلسه و دنیای غرب در همین نقطه آغاز می‌شود و بعد هم مهاجرت به کانادا که لیل وین را به عنوان یک الگو در موسیقی رپ به زندگی او وارد می‌کند و به طور کلی مسیرش از همانجا آغاز می‌شود.

نقش اصلی را هیچکس بازی کرد!

خلسه در این قسمت به سراغ آغاز ارتباطش با زدبازی می‌رود. می‌گوید که یک روز در اسکایپ تماسی دریافت کرده و آن طرف خط سروش لشکری نشسته بود. باورش نمی‌شده و درباره سبک کارش از او پرسیده. در واقع توصیه‌نامه من به علیرضا جی‌جی را هیچکس نوشت تا او با دریافت ۵۰۰دلار به من بیت (موزیک پس‌زمینه در رپ) را بدهد. خلسه از آن دسته‌ رپرهایی‌ست که تکست آثارش را روی بیت می‌نویسد در حالی که خیلی از هنرمندان در ابتدا تکست را نوشته و بعد آهنگساز، بیت را روی نوشته آن‌ها قرار می‌دهد.

تعریف و تمجید اگزجره کامبیز از سپهر!

اما کامبیز حسینی در این تاک شو به دریای اصطلاحات موسیقی پناه می‌برد. از تِرَپ و گنگستا رپ می‌گوید تا خود را تا حدودی مسلط نشان دهد. درباره ماچو هم صحبت می‌شود. اما عصاره کلام حسینی به فرم تمجید او از سپهر خلسه که به گفته خودش فمینیست هم هست، برمی‌گردد: “تو با لحن خودت می‌خونی اما کماکان مردانگی‌‌ات را هم حفظ می‌کنی.”

شاید او اولین کسی‌ست که چنین کامنتی را به سبک سپهر خلسه می‌دهد. شاید همان لحظه خود خلسه هم از شنیدن این گزاره متعجب شده و در نهایت بروز نداده باشد اما خب نظر کامبیز همین است!

و نقطه خبرساز این گفت‌وگو

کامبیز حسینی تلاش می‌کند تا نوع مواجهه خلسه با سیاستی که در داخل ایران می‌گذرد را به چالش بکشد. گریزی به اتفاقات ۱۴۰۱ می‌زند و بر کرسی حکم دادن بر آرتیست‌ها می‌نشیند. خلسه اما نظر مخالفش را در لفافه و اما با ادبیات خاص خودش بیان می‌کند. از گیم‌تئوری حرف می‌زند. همه آن چیزهایی که می‌بینیم را توجیه‌پذیر می‌بیند. خلسه دنبال بهتر شدن فضا با همین پیش‌‌فرض‌هاست. در جبهه مخالفِ کامبیز و حتی اینترنشنال.