قلم‌های روزه‌دار؛ روایتی از نویسندگی در ماه رمضان
برخی از نویسندگان به واسطه برکت ماه رمضان و به دلیل حالت معنوی که در این ماه وجود دارد، نیت می‌کنند تا نگارش اثر خود را در این ماه آغاز کنند و یا اگر پیش از آن آغاز کرده‌اند در این ماه به سرانجام برسانند.
به گزارش پارسینه پلاس به نقل از پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، احتمالا همه ما در طول روز از واژه «برکت» برای موارد مختلفی استفاده می‌کنیم؛ وقتی یک راننده تاکسی پول کرایه را می‌گیرد می‌گوید «خدا برکت دهد» یا مثلا وقتی غذایی را در یک مهمانی می‌خوریم بعد از تشکر از صاحب‌خانه می‌گوییم «خدا برکت دهد».
بنابر روایت فارس، حتی جدیدا باب شده است که می‌گویند«خدا به دانش و وقت برکت دهد».
«برکت» در معنای لغوی به معنای فراوانی‌ای است که موجب سعادت شود و مصداق بارز آن را در ماه مبارک رمضان شاهد هستیم که از هر نظری می‌تواند موجب خیر انسان‌ها باشد؛ حال می‌خواهد خیر و برکت در روزی و مال باشد یا برکت در زمان و نگارش یک کتاب!شاید جالب باشد که بدانید برخی از نویسندگان به همین واسطه و به دلیل حالت معنوی که در این ماه وجود دارد، نیت می‌کنند تا نگارش اثر خود را در این ماه آغاز کنند و یا اگر پیش از آن آغاز کرده‌اند در این ماه به سرانجام برسانند.
چرا که عقیده دارند این آداب این ماه و مهم‌تر از همه روزه گفتن در این ماه، موجب زلالی نفس می‌شود و روح و اندیشه نویسنده را در بهترین حالت قرار می‌دهد و در این زمان نگارش یک اثر می‌تواند در حالت بهتری صورت گیرد و با نیت بهتری.
برخی هم به واسطه شب‌زنده‌داری تا سحر، از برکت زمان این ماه استفاده می‌کنند تا کتاب خود را به اتمام برسانند. به طور کل وقتی از حس و احوالشان هنگام نگارش کتاب در ماه رمضان می‌پرسیم در یک کلمه می‌گویند« برکت دارد.»
«یک بار در ماه رمضان کتابم را نوشتم و برکتش را دیدم؛ بعد از آن بارها آن را تکرار کردم.» این را فاطمه سلیمانی نویسنده کتاب« به سپیدی یک رویا» می‌گوید و ادامه می‌دهد: برکت نه به این معنا که کتابم پرفروش شود، بلکه به این معنا که نگارش در این ماه برای من راحت‌تر از سایر ایام بود.
سلیمانی این مقوله را به مثابه یک عبادت می‌داند و بیان می‌کند: احیا نگه داشتن به معنای عبادت کردن صرف نیست؛ بلکه انجام یک کار علمی هم عبادت به حساب می‌آید.«برای نگارش کتابم روی ماه رمضان حساب ویژه‌ای می‌کنم.» این را اکبر صحرایی نویسنده کتاب«حافظ هفت» می‌گوید. او نیز بیان می‌کند که شب‌های ماه رمضان را فرصتی برای جبران تالیفات عقب‌مانده‌اش می‌داند و بیان می‌کند: من درحالت عادی روزها می‌نویسم اما در ماه رمضان به واسطه این که وقتی روزه هستم به استراحت نیاز دارم، همه چیز برعکس می‌شود.
صحرایی می‌گوید که چندین اثر وی در همین نگارش شده است و تاثیرش را هم دیده است. او به «تپه جاویدی و راز اشلو» اشاره می‌کند: این کتاب را در ماه رمضان نوشتم که درمورد شهید مرتضی جاویدی است. حال و هوای کتاب هم معنوی بود و نگارش آن در ماه رمضان این معنویت را دو چندان کرد. در نهایت هم مورد استقبال مخاطب قرار گرفت.
معصومه محمدی نیز همانند سایر نویسندگانی که تجربه نگارش در فضای ماه رمضان را داشتند می‌گوید که امسال قرار است باز هم این کار را تکرار کند. او بیان می‌کند: بخش زیادی از کتاب اولم یعنی «من زینب تو هستم» را در ماه رمضان نوشتم و اکنون کتابی در دست نگارش دارم که زندگینامه شهیداحمد اسکندری است. قرار گذاشته‌ام که در ماه رمضان آن را به اتمام برسانم.
او از تجربه قبلی‌اش می‌گوید:« با این که ما خانم‌ها مشغولیت زیادی در این ماه داریم اما آنقدر زمانم برکت داشت که هم به کارهای خانه و هم نوشتم می‌رسیدم. هر چه به سحر نزدیک می‌شدم، حس می‌کردم که قلمم روان‌تر می‌شد و فکرم بازتر.»
از چندین نفر دیگر هم که چنین تجربه‌ای داشته‌اند، سوالمان را تکرار کردیم که در ماه رمضان نگارش اثر چقدر متمایز از سایر ماه‌ها است؛ همه آن‌ها همین حرف‌ها را بازگو می‌کردند؛ چرا که به واقع چنین است. برکت این ماه محدود به مال و رزق و سفره‌های رنگی نیست؛ بلکه می‌تواند چراغ‌های مسیر آگاهی، دانش و هنر را روشن‌تر کند و دریچه‌های الهام و جوشش ادبی را باز کند.