
محققان به روشی برای افزایش عمر انسان دست پیدا کردند
در یک پیشرفت کمسابقه، تیمی از زیستشناسان مولکولی موفق شدند با بهکارگیری فاکتورهای بازبرنامهریزی اپیژنتیک، سلولهای بالغ انسان را دوباره به حالت «جوان» بازگردانند؛ آنهم بدون آنکه توان تقسیم طبیعی و ویژگیهای تخصصی خود را از دست بدهند.
به گزارش پارسینه پلاس، در یک پیشرفت کمسابقه، تیمی از زیستشناسان مولکولی موفق شدند با بهکارگیری فاکتورهای بازبرنامهریزی اپیژنتیک، سلولهای بالغ انسان را دوباره به حالت «جوان» بازگردانند؛ آنهم بدون آنکه توان تقسیم طبیعی و ویژگیهای تخصصی خود را از دست بدهند.
این فرآیند، که بر پایه کشف سال ۲۰۰۶ شینیا یاماناکا مبنی بر تبدیل سلولهای بالغ به سلولهای بنیادی القاشده (iPSC) شکل گرفته، اینبار در محیط زندهی بدن (in vivo) به کار گرفته شده و نقطه عطفی در مسیر معکوس کردن پیری سلولی به شمار میرود. نتایج اولیه نشان میدهد که سلولهای درمانشده، نهتنها آسیبهای DNA را ترمیم کردهاند، بلکه نشانههای پیری اپیژنتیک مانند فشردگی کروماتین و الگوهای مخدوش متیلاسیون را نیز تا حد چشمگیری بهبود بخشیدهاند.
نکته هیجانانگیز این است که این ترمیم سلولی، برخلاف روشهای قبلی که نیاز به جداسازی و کشت طولانیمدت سلولها داشتند، مستقیماً در بافتهای اصلی بدن انجام میگیرد. با تزریق هدفمند ویروسی حاوی مجموعهای از فاکتورهای بازبرنامهریزنده در موشهای آزمایشگاهی، پژوهشگران توانستند سرعت پیری چشمهای آنها را معادل ۳۰ درصد کاهش دهند و علائم فیزیکی پیری مانند سختشدن بافت و کاهش توان رگزایی را بازگردانند. این روش بینیاز از پیوند سلولی است و میتواند در آینده نزدیک بهعنوان یک درمان نوین برای بیماریهای مرتبط با سن نظیر آلزایمر، آرتروز و تصلب شرایین مورد آزمایش انسانی قرار گیرد.
چشمانداز این تحقیق، فراتر از بازسازی بافت پیر است: تصور کنید که روزی بتوان با یک تزریق ساده، ساعت زیستی کل اعضای بدن را چند سال به عقب برگرداند. این ایده که پیر شدن صرفاً تجمع آسیبهای مولکولی باشد و با «ریست» کردن آنها قابل درمان است، نویدی است برای تمام جامعه بشری تا در سنی بالاتر سالمتر و فعالتر باقی بماند. اکنون با عبور از مرزهای زیستشناسی پایه و ورود به قلمروی ترمیم اپیژنتیک درونزای بدن، دیگر هیچچیز غیرممکن به نظر نمیرسد—جز شاید محدودیتهای اخلاقی و نظارتی که بایستی بهزودی برای اجرای ایمن این تکنولوژی تعیین شوند