مشخصات فنی هلی‌کوپتر حامل رئیسی چه بود؟

به گزارش پارسینه پلاس، مجهزبودن بالگرد Bell-۲۱۲ حامل رئیس‌‌جمهور و هیئت همراه به رادار هواشناسی در دماغه خود، می‌تواند این امید را بدهد که خلبان با استفاده از آن و با مشاهده وضعیت نابه‌سامان جوی پیش‌روی پرواز خود، تصمیم به فرود اضطراری در موقعیتی در میان کوه‌ها گرفته تا مبادا با پرواز در این آب‌وهوای خشن، امنیت پرواز را به‌خطر بیندازد.

بل ۲۱۲ (Bell ۲۱۲) با نام Twin Huey یک هلیکوپتر دو ملخه، دو موتوره و چند منظوره است که توسط شرکت بل هلیکوپتر آمریکا طراحی و تولید شد. نخستین پرواز بل ۲۱۲ در سال ۱۹۶۸ صورت گرفت. تولید آن ابتدا در تگزاس آمریکا و سپس از سال ۱۹۸۸ در کِبِک کانادا دنبال شد. طراحی بل ۲۱۲ بر اساس بزرگ کردن ابعاد بل ۲۰۵ آغاز شد و در ابتدا برای ارتش کانادا توسعه یافت.

نخستین پرواز بل ۲۱۲ در سال ۱۹۶۸ انجام شده بود و در سال ۱۹۷۱ برای مشتریان غیرنظامی هم توسعه یافت. در ژوئن ۱۹۷۷، بل ۲۱۲ با اخذ مجوزهای لازم به نخستین هلیکوپتر آمریکایی بدل شد که اجازه یافت روی دریا با سیستم خلبان خودکار پرواز کند.

در سال ۱۹۷۹ با فروش ۸ فروند بل ۲۱۲ به چین، این هلیکوپتر مبدل به نخستین هلیکوپتر آمریکایی شد که به چین می‎رفت. آخرین فروند از بل ۲۱۲ در سال ۱۹۹۸ به فروش رسید. این هلیکوپتر دو موتوره قادر است حتی در صورت از دست دادن یکی از موتورها، باز هم با یک موتور باقی مانده به پرواز ادامه دهد. ۲۱۲ قادر است تا ۲۲۶۸ کیلوگرم بار خارجی (Cargo hook) را هم حمل کند.

قابلیت نصب بالابر (Hoist) با ظرفیت ۲۷۲ کیلوگرم نیز از دیگر قابلیت‎های این هواگرد است. مشخصات فنی عمومی: نوع موتور: توربوشفت سری PT6T-3 یا PT6T-3B با نام تجاری Twin-Pac ساخت شرکت پرت اند ویتنی (Pratt & Whitney) کانادا ظرفیت مخزن سوخت: ۸۳۰ لیتر (قابل افزایش با استفاده از مخزن‎های کمکی) نوع سوخت: Jet A1, Jet A, Jet B, JP-4, JP-5, JP-8 ظرفیت: حداکثر ۱۵ نفر (۲ خلبان و ۱۳ سرنشین) طول: ۱۷.۴۳ متر قطر دیسک ملخ: ۱۴.۶۴ متر ارتفاع: ۳.۸۳ متر حداکثر سرعت: ۲۲۳ کیلومتر بر ساعت حداکثر ارتفاع پروازی: ۱۷.۴۰۰ پا (۵۳۰۵ متر) برد پروازی: ۴۳۹ کیلومتر کاربری: چند منظوره شامل عملیات دریایی (Offshore)، حمل و نقل مسافر و VIP، حمل بار خارجی (Cargo Hook)، استفاده از بالابر (Hoist)، امداد و نجات (SAR)، عملیات لرزه نگاری اکتشاف نفت و گاز (Seismic)، حمل مصدوم با برانکارد، آموزش، تجسس، گردشگری، فیلم‎برداری، عملیات کوهستان، نظارت هوایی، جنگلبانی، مبارزه با حریق و…

در درون این بالگرد پانزده صندلی وجود دارد که یکی صندلی خلبان و چهارده صندلی دیگر برای مسافران می‌باشد. در حالت حمل بار نیز گنجایش درونی این بالگرد، به اندازه ۶٫۲۳ متر مکعب است. ظرفیت بار خارجی این بالگرد که می‌تواند آن را حمل کند، چیزی در حدود ۲٬۲۶۸ کیلوگرم است.

در ارتش ایالات متحده این بالگرد با نام یواچ-۱ان تواین هویی شناخته شده و از نام بل ۲۱۲ در اشاره به مدل غیر نظامی استفاده می‌شود. اما شرکت آگوستا مدل نظامی این بالگرد را هم با نام بل ۲۱۲ عرضه می‌کند. ارتش ایران هم در دوره حکومت پهلوی بل ۲۱۲های تولید ایتالیا را خریداری کرده بود و مدل نظامی این بالگرد هم در ایران به نام بل ۲۱۲ معروف است.

بل ۲۱۲ در جنگ‌های متعددی از جمله جنگ ویتنام، جنگ فالکلند، جنگ ایران و عراق، جنگ آزادسازی کویت، و جنگ ۲۰۰۳ عراق شرکت داشته‌است. بالگردهای بل ۲۱۲ برای ماموریت‌های نظامی همچون حمل‌ونقل تاکتیکی، عملیات جستجو و نجات و ایفای نقش آمبولانس پرنده، عملیات‌های شناسایی، و پشتیبانی نزدیک هوایی استفاده می‌شود. این بالگرد را می‌توان برای ماموریت‌های جنگی مسلح به سلاح‌هایی همچون پرتابگرهای راکت هوابه‌زمین هیدرا ۷۰، غلاف‌های تیربار سنگین ۱۲.۷ م‌م، چندمنظوره ۷.۶۲م‌م و مینی‌گان ۷.۶۲م‌م مجهز کرد.

شرکت آگوستا به سفارش ترکیه مدلی از این بالگرد را مخصوص جنگ الکترونیکی تولید کرده که با نام آگوستا-بل آب ۲۱۲ ۱۲۱ئی‌دبلیو شناخته می‌شود. مدل ضد زیردریایی و ضد کشتی این بالگرد هم آگوستا-بل آب ۲۱۲ ۱۲۱آاس‌دبلیو نام دارد که نیروهای دریایی کشورهای ایران، اسپانیا، ایتالیا، یونان، پرو، ترکیه و ونزوئلا آن را خریداری کرده‌اند. در این مدل یک آنتن رادار بزرگ و کاملاً مشخص بر روی کابین خلبان قرار گرفته و بالگرد به یک سونار هم مجهز می‌شود که با استفاده از یک چنگک آن را به داخل آب فرو می‌برد. در این مدل تجهیزاتی برای اخلال الکترونیکی و فرود بر روی کشتی‌ها هم نصب شده و تقویت‌های ساختاری برای تحمل وزن سنگین‌تر و پیش‌بینی‌هایی برای محافظت در مقابل فرسایش صورت گرفته است. ترکیب جنگ‌افزارهای قابل استفاده این بالگرد هم شامل دو اژدر ام‌کی ۴۴ یا ام‌کی ۴۶ یا دو خرج عمقی برای نبرد با زیردریایی‌های دشمن و و چهار موشک هوابه‌سطح هدایت سیمی آاس.۱۲ برای جنگ با کشتی‌ها و شناورهای سطحی می‌شود.

مجهزبودن بالگرد Bell-212 حامل رئیس‌‌جمهور و هیئت همراه به رادار هواشناسی در دماغه خود، می‌تواند این امید را بدهد که خلبان با استفاده از آن و با مشاهده وضعیت نابه‌سامان جوی پیش‌روی پرواز خود، تصمیم به فرود اضطراری در موقعیتی در میان کوه‌ها گرفته تا مبادا با پرواز در این آب‌وهوای خشن، امنیت پرواز را به‌خطر بیندازد؛ امید است که اینطور بوده باشد.