دانشمندان می‌گویند نوری اسرارآمیز که از مرکز کهکشان راه شیری ساطع می‌شود، شاید سرنخی از «ماده تاریک» باشد؛ ماده‌ای که هرگز دیده نشده اما گفته می‌شود ۸۵ درصد جرم جهان را تشکیل می‌دهد.
برای بیش از یک دهه، اخترشناسان در تلاش بودند منشأ درخشش نامعمولی را در مرکز کهکشان راه شیری توضیح دهند؛ نوری از پرتوهای گاما که هیچ منبع آشکاری نداشت. اکنون گروهی از پژوهشگران با استفاده از شبیه‌سازی‌های پیشرفته ابررایانه‌ای، به فرضیه‌ای تازه رسیده‌اند: این نور ممکن است حاصل برخورد و ادغام توده‌های «ماده تاریک» باشد.
طبق نتایج منتشرشده، ماده تاریک در مرکز کهکشان ممکن است در اثر برخوردهای پیاپی به شکل بیضی‌مانند فشرده شده باشد و همین تغییر ساختار، پرتوهای پرانرژی را تولید کرده است. اگر این فرضیه درست باشد، بشر برای نخستین‌بار به نشانه‌ای واقعی از وجود ماده تاریک دست یافته است، پدیده‌ای که می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین معماهای کیهان را حل کند.
در کنار این کشف، آسمان هفته گذشته میزبان صحنه‌هایی خیره‌کننده بود: دنباله‌دارهای «لمون» و «سوان» درخشان‌تر از همیشه در آسمان زمین ظاهر شدند و دنباله‌دار میان‌ستاره‌ای «۳I/ATLAS» نیز با فوران گازی خود در مسیر خورشید، توجه اخترشناسان را جلب کرد.
