نگاه کلی به مهم ترین احکام روزه قضا در دین اسلام+تصویر

به گزارش پارسینه پلاس، به نقل از پایگاه مسجد خودداری از کارهایی که روزه را باطل می کند، مانند خوردن و آشامیدن و کارهایی که در شرع نهی شده است، به قصد تقرب به خدا را روزه می گویند. افرادی که به دلیلی و بنا بر عذری نمی توانند در ماه رمضان روزه بگیرند، با شرایطی باید قضای آن را بجا آورند. روزه قضا در صورتی واجب است که عذر و موانع نگرفتن روزه، تا ماه رمضان سال بعد بر طرف شده باشد و فرد شرایط روزه گرفتن را داشته باشد.

بر اساس نظر علماء و کارشناسان دینی، کسانی که روزه ماه رمضان از آنها قضا شده، با شرایطی قضای آن بر آنها واجب است. قضای روزه ماه رمضان با ۳ شرط بر کسانی که در ماه رمضان روزه نگرفته اند، واجب می شود.

بلوغ، روزه گرفتن بر کسانی که به سن شرعی یعنی سن بلوغ رسیده باشند واجب است. بنابراین کسانی که قبل از ماه رمضان بالغ نشده باشند روزه بر آنها واجب نیست. اگر نوجوانی در بین ماه رمضان به سن بلوغ رسید، باید روزهای باقیمانده را روزه بگیرد ولی روزه های قبل از بلوغ واجب نیست.
عقل، سلامت عقل یکی از شرایط وجوب روزه است. لذا کسی که دچار مریضی روحی و جنون شده باشد قضای روزه های دوران مریضی بر او واجب نیست.
روزه بر مسلمانان واجب است. اگر کافری مسلمان شود روزه هایی که در دوران قبل از مسلمان شدن نگرفته بر او واجب نیست. ولی مسلمانی که مرتد شده باشد قضای روزه های فوت شده در دوران ارتداد بر او وجب است.
کسی که به دلیل مسافرت، روزه نگرفته تا ماه رمضان بعد باید قضای آن را بجا آورد. همچنین مریض یا معذوری که بیماروی او بعد از ماه رمضان بهبود یابد و یا عذر او بر طرف گردد باید روزه های فوت شده را قضا نماید.
زمان قضای روزه: چه زمانی باید روزه قضا بگیریم؟
مطابق نظر مراجع دینی، کسی که چند سال روزه نگرفته و قصد جبران آنها را دارد واجب است که همه روزه های فوت شده را قضا نماید و اگر نتواند، قضای روزه از او ساقط نمی شود.

ناتوانی از گرفتن روزه و قضای آن به دلیل ضعف جسمی و نداشتن توان، موجب رفع قضای روزه نمی شود. نوجوانانی که تازه به سن تکلیف رسیده اند، اعم از دختر یا پسر، ضعف جسمانی مجوزی برای نگرفتن روزه نبوده و قضای روزه های فوت شده بر ذمه آنها می ماند.

بر اساس نظر و فتوای مراجع تقلید، اگر کسی روزه قضا داشته باشد باید تا قبل از رسیدن ماه رمضان سال بعد روزه ها را بگیرد. کسی که قضای روزه بر ذمه او است نباید نسبت به انجام آن کوتاهی کند، زیرا مشمول جریمه می گردد.

کفاره تاخیر روزه از دست رفته چیست؟
در لغت نامه ها در تعریف کفاره گفته می شود که کفاره، آن چیزی است که گناه و غیره بوسیله آن پنهان می گردد. در اصطلاح شرع به آنچه باعث می شود که گناه پنهان و سبک شود از صدقه، روزه و مانند آنها، کفاره گفته می شود.

در حقیقت کفاره جریمه ای است که در ازای انجام برخی کارهای حرام و ممنوع یا ترک برخی از واجبات و وظایف تعیین شده، باید انجام شود. نوع و میزان کفاره و مقدار جریمه و نحوه انجام یا پرداخت آن با توجه به عمل حرام انجام شده یا واجب ترک شده بستگی دارد.

کفاره ممکن است جریمه مالی یا جریمه و نوعی تنبیه بدنی باشد که فرد خاطی باید بپردازد یا تحمل کند. کفاره غالبا باعث تخفیف مجازات و جرم اخروی یا سقوط و محو شدن گناه و جرم می گردد.

اگر فردی که روزه قضا بر گردن اوست نتواند یا نخواهد تا قبل از ماه رمضان سال بعد آن را بجا آورد و چند سال به تاخیر بیندازد، باید قضای روزه یا روزه ها را بجا آورد و برای هر روز یک کفاره تاخیر بپردازد. مقدار کفاره تاخیر طبق نظر مراجع تقلید، یک مد طعام معادل ۷۵۰ گرم از مواد غذایی مانند برنج، گندم و خرما است. کفاره باید به فقیر داده شود.
احکام مهم روزه قضا
روزه قضا احکام فراوانی دارد که در رساله های عملیه مراجع تقلید به تفصیل بیان شده و هر فرد مکلف باید طبق رساله مرجع تقلید خود عمل کند. در اینجا به چند مورد از احکام مهم روزه قضا اشاره می شود.

اگر کافر مسلمان شود، واجب نیست روزه های وقتی را که کافر بوده قضا نماید. ولی اگر مسلمانی کافر شود و دوباره مسلمان شود، روزه های وقتی را که کافر بوده باید قضا بجا بیاورد.
اگر فردی روزه ماه رمضان را عمدا نگیرد باید قضای آن را بجا آورد. طبق فتوای مراجع، جریمه یا کفاره نگرفتن عمدی هر روز روزه ماه رمضان به شرح زیر است:
دو ماه روزه
اگر تا ماه رمضان بعد این قضا بجا آورده نشود احتیاطا برای هر روز نیز یک مد طعام بپردازد.
چه زمانی فقط قضای روزه واجب است و کفاره ندارد؟
مطابق رساله عملیه امام خمینی(ره) مواردی که فقط قضای روزه واجب است و پرداخت کفاره لازم نیست، به شرح زیر می باشد:

روزه دار در روز ماه رمضان عمدا قی کند.
در شب ماه رمضان جنب باشد و طبق توضیحی که در مسئله ۱۶۳۰ داده شده تا اذان صبح از خواب سوم بیدار نشود.
عملی که روزه را باطل می کند به جا نیاورد ولی نیت روزه نکند، یا ریا‏‎‎‏کند، یا قصد کند که روزه نباشد.
در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت یک‏‎‎‏روز یا چند روز روزه بگیرد.‏
در ماه رمضان بدون این که تحقیق کند صبح شده یا نه، کاری که‏‎‎‏ روزه را باطل می کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده. همچنین اگر بعد از تحقیق با‏‎ ‎‏این که گمان دارد صبح شده، کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد بعد معلوم‏‎ ‎‏شود صبح بوده قضای آن روزه بر او واجب است.
کسی بگوید صبح نشده و انسان به گفتۀ او کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.‏
کسی بگوید صبح شده و انسان به گفتۀ او یقین نکند، یا خیال کند‏‎‎‏شوخی می کند و کاری که روزه را باطل می کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده‏‎ ‎‏است.‏
به گفته کس دیگر که عادل باشد افطار کنند، بعد معلوم شود ‏‎‎‏مغرب نبوده است.‏
در هوای صاف بواسطه تاریکی یقین کند که مغرب شده و افطار کند ‏‎‎‏بعد معلوم شود مغرب نبوده است.
برای خنک شدن، یا بی جهت مضمضه کند یعنی آب در دهان‏ بگرداند و بی اختیار فرو رود.