وقتی پوست، مغز را لو می‌دهد
مور مور شدن نتیجه‌ی انقباض عضله‌های بسیار کوچکی در ریشه‌ی موهای پوست است.
به گزارش پارسینه پلاس، این واکنش در گذشته‌های دور و در فرآیند تکامل انسان نقش دفاعی داشته؛ مثلاً در سرما باعث می‌شده که موهای بدن بالا بیاید تا گرمای بیشتری حفظ شود، یا در برابر خطر، بدن بزرگ‌تر و ترسناک‌تر به نظر برسد؛ درست مانند برخی حیوانات که هنگام احساس تهدید، موهای بدن‌شان سیخ می‌شود.
کورتیزول هورمونی است که از غده‌ی فوق کلیه ترشح می‌شود و به آن “هورمون استرس” هم می‌گویند.
زمانی که انسان در موقعیتی هیجانی، احساسی یا تهدیدآمیز قرار می‌گیرد، سطح کورتیزول در بدن افزایش پیدا می‌کند.
این هورمون، یکی از عوامل اصلی فعال شدن سیستم دفاعی بدن است؛ همان سیستمی که باعث افزایش ضربان قلب، گشاد شدن مردمک چشم و البته مور مور شدن پوست می‌شود.
اما نکته‌ی جالب اینجاست که مور مور شدن فقط در موقعیت‌های ترسناک یا ناخوشایند اتفاق نمی‌افتد. بسیاری از افراد در زمان شنیدن موسیقی دلخواه، دیدن صحنه‌ای هنری، یا حتی شنیدن یک سخن تاثیرگذار نیز دچار این واکنش می‌شوند.
این نشان می‌دهد که بدن ما تنها در برابر تهدید واکنش نمی‌دهد، بلکه به تجربه‌های عاطفی عمیق هم پاسخ فیزیکی می‌دهد.
همه‌ی مور مور شدن‌ها یکسان نیستند
پژوهش‌ها نشان داده‌اند افرادی که بیشتر دچار این حالت می‌شوند، معمولاً حساسیت احساسی بیشتری دارند و مغز آن‌ها در نواحی مربوط به احساس و حافظه، فعال‌تر عمل می‌کند.
در واقع، مور مور شدن می‌تواند نشانه‌ای از یک تجربه‌ی عمیق و فراموش‌نشدنی باشد که حتی قبل از آن‌که ذهن آن را تحلیل کند، بدن نسبت به آن واکنش نشان می‌دهد.
در نتیجه، می‌توان گفت مور مور شدن تنها یک واکنش سطحی نیست، بلکه نوعی “زبان بدن” برای بیان احساساتی‌ست که گاهی ذهن ما هنوز کاملاً درکشان نکرده است.
افزایش کورتیزول، به عنوان نشانه‌ای از فعال شدن سیستم درونی بدن در این موقعیت‌ها، به ما نشان می‌دهد که چرا این واکنش فیزیکی تا این حد فراگیر و تأثیرگذار است.