چگونه تاریخچه اختراع کفش پاشنه بلند به ایران میرسد؟
کفش پاشنه‌بلند، اختراعی که از سوارکاران ایرانی آغاز شد و حالا به یکی از مهم‌ترین نمادهای مد و زیبایی در سراسر جهان تبدیل شده است.
به گزارش پارسینه پلاس، اختراع کفش پاشنه بلند داستانی جالب و تاریخی دارد که به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد:
۱. ریشه‌های اولیه در ایران و خاورمیانه:
کفش پاشنه‌دار در اصل برای مردان اختراع شد، به‌ویژه در قرن دهم میلادی در ایران. سوارکاران ایرانی از کفش‌های پاشنه‌دار استفاده می‌کردند تا پایشان در رکاب محکم بماند. این سبک بعدها به اروپا رسید.
۲. ورود به اروپا (قرن ۱۵ و ۱۶):
در اوایل قرن ۱۶ میلادی، سفیران ایرانی کفش‌های پاشنه‌دار را به دربارهای اروپایی معرفی کردند. اشراف‌زادگان اروپایی، به‌خصوص مردان، برای نمایش قدرت و موقعیت اجتماعی‌شان شروع به پوشیدن کفش‌های پاشنه‌بلند کردند.
۳. محبوبیت در میان زنان (قرن ۱۷):
در اواخر قرن ۱۷، زنان نیز شروع به پوشیدن کفش‌های پاشنه‌دار کردند، هم به تقلید از مردان اشرافی و هم برای زیبایی و کشیده‌تر نشان دادن اندام.
۴. قرن‌های ۱۸ به بعد:
با گذشت زمان، کفش پاشنه‌بلند به نمادی زنانه تبدیل شد و طراحی آن به‌تدریج تغییر کرد تا بیشتر برای زیبایی و مد مورد استفاده قرار گیرد تا کاربرد