استرس مزمن عامل رشد تومور سرطانی شد!
یافته های جدید نشان میدهد که استرس مزمن یکی از کلیدی ترین عوامل رشد تومور های سرطانی در بدن است.
به گزارش پارسینه پلاس، برای اولین بار، پژوهشگران در یک مرور گسترده نشان داده‌اند که استرس مزمن می‌تواند به‌طور مستقیم در ایجاد و پیشرفت سرطان نقش داشته باشد. آن‌ها متوجه شده‌اند که استرس طولانی‌مدت با فعال‌سازی مداوم محور HPA (هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال) و سیستم عصبی سمپاتیک، هورمون‌هایی مثل کورتیزول و آدرنالین را در سطحی غیرطبیعی نگه می‌دارد. این هورمون‌ها اگرچه در حالت عادی برای بقا حیاتی هستند، اما وقتی کنترل‌نشده ترشح شوند، مسیرهای التهابی بدن را تقویت کرده و سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند—شرایطی که سلول‌های سرطانی در آن راحت‌تر رشد می‌کنند.
نکته‌ی جالب اینجاست که استرس می‌تواند به‌طور خاص عملکرد ژن محافظتی p53 را مختل کند؛ این ژن یکی از مهم‌ترین نگهبانان بدن در برابر تومورهاست. مطالعات نشان داده‌اند که استرس شدید باعث افزایش فعالیت MDM2 می‌شود—پروتئینی که جلوی عملکرد p53 را می‌گیرد. وقتی p53 غیرفعال شود، سلول‌های آسیب‌دیده فرصت ترمیم نمی‌یابند و به جای مرگ سلولی، به سمت رشد بی‌رویه و سرطانی شدن پیش می‌روند. این اثرات دقیقاً همان چیزهایی هستند که در تومورهای مهاجم دیده می‌شوند.
علاوه بر این، استرس مزمن محیط میکروسکوپی اطراف سلول‌های سرطانی، یعنی «میکروانویروتمان تومور»، را تغییر میدهد. این محیط که شامل سلول‌های ایمنی، رگ‌های خونی و مولکول‌های التهابی است، به‌گونه‌ای بازآرایی می‌شود که به نفع تومور عمل می‌کند: رگ‌سازی را افزایش میدهد، متاستاز (گسترش به سایر اندام‌ها) را آسان‌تر می‌سازد و حتی داروهای ضدسرطان را بی‌اثر می‌کند. به زبان ساده، بدن در شرایط استرس مداوم نه‌تنها از خودش دفاع نمی‌کند، بلکه خواسته یا ناخواسته به دشمن کمک هم می‌کند.