جلد این کتاب مرموز از پوست انسان است

کتاب مورد نظر Des Destinées de L’Âme یا «سرنوشت روح» نام دارد که نویسنده‌ی آن، آرسن هوسای فرانسوی در سال ۱۸۷۹ است. جان بی. استسون، انسان‌دوست و تاجر و دانش‌آموخته‌ی هاروارد، این کتاب را سال ۱۹۳۴ به دانشگاه قرض داد و پس از مرگش، در سال ۱۹۵۴ همسرش آن را رسماً به کتابخانه اهدا کرد.

صاحب اصلی این کتاب لودویک بولاند، یک پزشک فرانسوی بود که این کتاب را مستقیماً از نویسنده‌اش دریافت کرده بود. بولاند این کتاب را با پوست زنی که در بیمارستان روانی محل کارش جان باخته بود، جلد کرده بود.

«با نگاه دقیق، منافذ پوست را روی جلد این کتاب به راحتی تشخیص می‌دهید»

بر اساس یادداشت دست‌نویس بولاند که داخل جلد یافت شد، او احساس می‌کرد کتابی درباره روح انسان شایسته داشتن جلد انسانی است. بولاند عمداً برای حفظ ظرافت جنس پوست، آن را تزئین نکرده بود.

طبق یادداشت ترجمه‌شده‌ای که جیکوب کاسترنیکز سال ۲۰۱۴ گزارش داد: «با نگاه دقیق، منافذ پوست را به راحتی تشخیص می‌دهید. من این تکه پوست را از پشت یک زن برداشتم. دیدن جنبه‌های مختلفی که این پوست را با توجه به روش آماده‌سازی آن تغییر می‌دهد، جالب است».

در این یادداشت توضیح داده شده که بولاند چگونه پوست را برای این کار آماده می‌کند. به این کار صحافی با پوست انسان (anthropodermic bibliopegy) می‌گویند که قدمت آن دست‌کم به قرن شانزدهم باز می‌گردد. اما صحافی با پوست انسان در دهه ۱۸۰۰ به اوج محبوبیت خود رسید، زمانی که پزشکان بصورت خودخواسته یا به درخواست مقامات دولتی که می‌خواستند از پوست جنایتکاران اعدام‌شده استفاده شود، از پوست انسان برای صحافی کتب استفاده می‌کردند.

کتاب مورد نظر که جلد آن برداشته شده، هنوز در اختیار محققان است

تصمیم هاروارد برای برداشتن این جلد از کتابخانه هاتون (Houghton) حاصل بررسی گسترده‌تر دانشگاه درباره بقایای انسان در مجموعه‌هایش بود. اما کتابدارها مدت‌هاست که می‌دانند جلد این کتاب از جنس پوست انسان است. این واقعیت با تجزیه و تحلیل سال ۲۰۱۴ با استفاده از انگشت‌نگاری پپتید تأیید شد که با استفاده از آن، پروتئین‌های موجود در یک نمونه پوست شناسایی می‌شود تا محققان بتوانند آن را با یک گونه پستاندار مطابقت دهند.

پس از تجزیه و تحلیل سال ۲۰۱۴، هاروارد این خبر را در دو پست وبلاگی با تمرکز بر ماهیت بیمارگونه این شیء، به جای فردی که از پوستش بدون رضایت یا پیامدهای اخلاقی آن استفاده شده، اعلام کرد. این پست‌ها بعداً ویرایش شدند و حالا حذف شدند، اما ماهیت اصلی پیام آن‌ها مایه تاسف بود.

تام هایری، دستیار کتابدار دانشگاه می‌گوید که روسای کتابخانه‌ها اکنون به‌خاطر شکست‌های گذشته‌شان عذرخواهی می‌کنند.

هاروارد و بسیاری از مؤسسات دیگر، از جمله اسمیتسونیان در بحبوحه اعتراضات فزاینده درباره سوء استفاده از بقایای انسانی، در حال بررسی مجموعه‌های خود هستند. بسیاری از موزه‌ها، دانشگاه‌ها و آژانس‌های فدرال، بقایای بومیان آمریکایی را در مجموعه‌های خود دارند، با وجود اینکه سال ۱۹۹۰، قانون فدرالی مبنی بر بازگرداندن آن‌ها به وطنشان تصویب شد.

آن قانون (قانون حفاظت از گورهای بومیان آمریکایی و بازگرداندن آن‌ها به وطن) اخیراً با مقررات جدید به‌روز شده و قرارست بر بازگرداندن بقایای بومیان آمریکایی، گورنهاده‌ها و اقلام مقدس نظارت کند.

پاییز سال ۲۰۲۲، هاروارد گزارشی منتشر کرد که در آن، جزئیات بقایای انسان در مجموعه‌های خود و همچنین توصیه‌هایی برای مراقبت و بازگرداندن آن‌ها ارائه می‌کرد. این گزارش بیش از ۲۰۰۰۰ بقایای انسانی را توصیف می‌کند، از جمله دندان‌ها، اسکلت‌ها و دسته‌های مو از حدود ۶۵۰۰ بومی آمریکایی و ۱۹ نفر که احتمالاً به بردگی گرفته شده بودند.

این سند عمدتاً بر بقایای بردگان و بومیان آمریکایی متمرکز بود، اما به کتاب Des Destinées de L’Âme نیز اشاره کرد. این امر موجب شد کتابخانه، کارگروه خود را برای تحقیق درباره منشا کتب شکل دهد و بفهمد با موارد خاص چه باید بکند. در نهایت، کارگروه توصیه کرد جلدهای انسانی از روی کتاب‌ها برداشته شوند.

این پوست موقتاً در انبار گذاشته شده و کتابدارها در حال تحقیق درباره زن متوفی هستند که از پوستش برای صحافی استفاده شده و هویتش ناشناخته است. آن‌ها در مشورت با مقامات فرانسوی، امیدوارند این بقایای انسانی با احترام به وطن خود بازگردانده شوند.