حکم جاری شدن عقد به زبان فارسی از نظر مراجع تقلیدچیست؟
ازدواج در اسلام آداب و رسومی دارد و یکی از آن ها خواندن صیغه عقد و نکاح است. برخی می گویند لازم نیست این صیغه به زبان عربی خوانده شود. اگر شما هم حکم خواندن صیغه ازدواج به زبان فارسی از نظر مراجع مختلف را می خواهید این نوشته را از دست ندهید.
به گزارش پارسینه پلاس، به نقل از صدانلاین ازدواج سنت پسندیده ای است و بالطبع آداب و رسوم خاص خود را نیز دارد. روز عقد نیز یکی از روزهای زیبا و خاص برای عروس و داماد است. برخی از عروس ها و دامادها می خواهند کمی به روز عمل کنند و مراسم خود را خاص برگزار کنند. برخی دیگر دوست دارند صیغه عقد خود را به فارسی خوانده تا کاملا متوجه شوند، در مقابل عده ای دیگر شرایطی دارند که می خواهند خودشان صیغه عقد را بخوانند. برای اینکه اینکار به درستی انجام شود باید بدانیم نظر و حکم مراجع مختلف در مورد فارسی خواندن عقد چیست.ازدواج دائم یا موقت بین زن و مردی که شرایط ازدواج را دارند با جاری شدن عقد لفظی حاصل می‌گردد و صرفا با رضایت قلبی و یا توافق عملی و یا نوشتن و بدون جاری کردن صیغه لفظی محقق نمی‌گردد. پس هر کدام از ازدواج دائم و موقت محتاج عقدی است که باید دارای ایجاب و قبول لفظی و واجد شرایط مقرر در شرع بوده و بر انشای معنای مقصود و انشای رضایت به آن به طوری که در نزد اهل محاوره معتبر است، دلالت نماید. در ادامه حکم خواندن عقد به زبان فارسی از دیدگاه مراجع مختلف را می خوانید.
نکته: صیغه عقد دائم به زبان فارسى این است که پس از تعیین مهر، نخست دختر بگوید: «خود را همسر تو کردم به مهر تعیین شده». سپس مرد بگوید: «این ازدواج را قبول کردم».
حکم امام خمینی در مورد خواندن عقد به زبان فارسی
در این باره امام خمینی س در جلد ۲ ص ۲۲۰ کتاب تحریر الوسیله می فرماید:
«و الاحوط لزوما کونه فیهما باللفظ العربی فلا یجزی غیره من سائر اللغات الا مع العجز عنه و لو بتوکیل الغیر و ان کان الاقوی عدم وجوب توکیل الغیر و یجوز بغیر العربی مع العجز عنه و عند ذلک لا باس بایقاعه بغیره لکن یکون مفادها مفاد اللفظ العربی بحیث تعد ترجمته»
مطابق بیان فوق، به احتیاط لازم صیغه ازدواج باید به عربی خوانده شود. و خواندن آن به زبان غیر عربی در صورتی صحیح است که زن و مرد عاجز باشند و نتوانند به عربی بخوانند که در این صورت باید به گونه‌ای و با الفاظ و عبارتی بخوانند که ترجمه و معادل عبارت عربی صیغه ازدواج باشد. مثلا زن و مردی که قصد ازدواج موقت دارند اما قادر نیستند که صیغه آن را به عربی بخوانند، در ابتدا به تعیین مدت ازدواج و میزان صداق و مهریه توافق و اقدام می‌نمایند و بعد از آن زن به قصد ازدواج می‌گوید: به ازدواج تو در آوردم خودم را در مدت معین و با مهر معین، و مرد نیز بدون فاصله و به قصد ازدواج بگوید: قبول نمودم.
نکته شایسته توجه اینکه، در این صورت و با این فرض، لزومی به توکیل به غیر نیست؛ یعنی بر زن و مردی که قصد ازدواج دارند و به هر جهتی، توان جاری کردن صیغه ازدواج به زبان عربی را ندارند، جایز است که خودشان صیغه نکاح دائم و یا موقت را به زبان غیر عربی بخوانند و جاری کنند؛ و بر آنان واجب نیست که به شخص ثالثی که توان به عربی خواندن دارد، مراجعه کرده و به وی وکالت دهند تا عقد آنان را به عربی بخواند.حکم آیت الله خامنه ای در مورد خواندن عقد به زبان فارسی
اگر نمى توانند خودشان به صورت عربى صحیح بخوانند، مى توانند به فارسى و یا هر زبان دیگرى صیغه را اجرا کنند؛ ولى باید در همان زبان، لفظى را بگویند که معناى «زوجت» و «قبلت» را بفهماند و لازم نیست وکیل بگیرند.
نکته: آیت الله سیستانى، صافى گلپایگانی، مکارم شیرازی، نورى همدانی و وحید نیز همین نظر را دارند.
حکم آیت اللّه بهجت
خواندن عقد نکاح به زبان فارسى ویا هر زبان دیگرى، جایز است؛ هر چند توانایى بر خواندن زبان عربى هم داشته باشند و وکیل گرفتن لازم نیست.
حکم آیت الله تبریزی و فاضل لنکرانی
اگر نمى توانند خودشان به صورت عربى صحیح بخوانند، چنانچه گرفتن وکیل برایشان ممکن باشد ـ بنابر احتیاط واجب ـ باید وکیل بگیرند و اگر ممکن نیست، مى توانند خودشان به زبان فارسى و یا هر زبان دیگرى صیغه را اجرا کنند؛ ولى باید در همان زبان، لفظى را بگویند که معناى «زوجت» و «قبلت» را بفهماند.