راز ساخت اهرام مصر بالاخره کشف شد!
اهرام مصر همیشه نمادی از نبوغ و توانمندی تمدن‌های باستانی بوده‌اند؛ اما راز ساخت این بناهای عظیم هنوز هم ذهن پژوهشگران را به خود مشغول می‌کند.
به گزارش پارسینه پلاس، یکتا فراهانی: تازه‌ترین تحقیقات نشان می‌دهد شاید مصریان باستان با بهره‌گیری از یک سیستم هیدرولیکی پیچیده، توانسته باشند سنگ‌های عظیم را به‌سوی آسمان برافرازند.
برای قرن‌ها، چگونگی ساخت اهرام مصر به یکی از بزرگ‌ترین معماهای تاریخ تبدیل شده بود. داستان‌هایی از برده‌داری، رموز معماری و قدرت‌های فرازمینی برای توضیح این دستاورد عظیم مطرح شده بود. اما اکنون، مطالعه‌ای تازه بر پایه شواهد معماری، توپوگرافی و تحلیل ساختارهای داخلی هرم جوزر در سقاره، پرده از رازی دیگر برداشته است: نیروی آب یا همان سیستم‌های هیدرولیکی شاید کلید واقعی این معما بوده باشد.
نشانه‌هایی از یک فناوری فراموش‌شده
بر اساس مطالعه‌ای جدید، هرم پلکانی جوزر که حدود ۴۵۰۰ سال پیش در منطقه سقاره ساخته شده، ممکن است نخستین شاهد به‌کارگیری سیستم‌های هیدرولیکی در معماری جهان باشد.
پژوهشگران معتقدند ساختار داخلی این هرم با ویژگی‌هایی مطابقت دارد که نشان می‌دهد یک مکانیزم بالابرنده آبی می‌توانسته سنگ‌های عظیم را از مرکز هرم به شیوه‌ای آتش‌فشان گونه به بالا هدایت کند.
این سیستم که تا کنون در هیچ نمونه دیگری از آن زمان گزارش نشده بود می‌تواند گواهی بر درک بالای مصریان باستان از مهندسی پیشرفته آب باشد؛ بسیار فراتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد.
عظمت قدرت آب در خدمت فراعنه
بر پایه این فرضیه جدید، فشار آب موجود در درون هرم، سنگ‌های عظیم را به سمت بالا هدایت می‌کرده است. این فرآیند مشابه آتشفشانی عمل می‌کرد که مواد را از مرکز به بیرون پرتاب می‌کند.
اگر این نظریه اثبات شود، نشان خواهد داد که مصریان باستان نه‌تنها در کنترل و هدایت آب برای کشاورزی و حمل‌ونقل مهارت داشتند. بلکه از آن برای ساخت بناهای عظیم نیز بهره می‌بردند.
سؤال مهمی که اینجا مطرح می‌شود این است که: آیا هرم جوزر نخستین کاربرد. این فناوری بوده، یا پیش از آن نیز به شکلی دیگر استفاده می‌شده است؟
اسرار پنهان در اطراف هرم
تحقیقات نشان می‌دهد یکی از ساختارهای عظیم و ناشناخته در سقاره، معروف به محوطه‌ی “جسر المدیر”، ویژگی‌های یک سد کنترلی آب را دارد.
نقشه‌های زمین‌شناسی اطراف این منطقه حاکی از آن است که ممکن بود در غرب مجموعه جوزر یک دریاچه موقت شکل‌گرفته باشد.
به گفته پژوهشگران، یک شاخه فرعی نیل آب را به این دریاچه می‌رسانده و سپس با ایجاد جریان در یک خندق خشک به‌دور مجموعه، آب لازم برای عملکرد سیستم هیدرولیکی فراهم می‌شده است.
رازهای نهفته در خندق خشک
در بخش جنوبی خندق خشک، تیم تحقیقاتی سازه‌ای خطی و سنگ‌تراشیده عظیمی را شناسایی کرده‌اند که شامل حوضچه‌های متوالی عمیق است.
این سازه با ویژگی‌های مشابه سیستم‌های مدرن تصفیه آب، شامل حوضچه‌های ته‌نشینی، حوضچه‌های نگهداری، و سیستم‌های پالایش بوده است.
به گفته محققان، “جسر المدیر” و بخش داخلی جنوبی خندق خشک، به‌صورت یک سیستم هیدرولیکی یکپارچه عمل می‌کرده که نه‌تنها آب را تأمین می‌کرده؛ بلکه کیفیت آن را نیز بهبود می‌بخشیده است.
تسلط بی‌نظیر مصریان بر آب
مصریان باستان به دلیل مهارت‌های بی‌نظیر خود در هدایت آب از طریق کانال‌های آبیاری و حمل‌ونقل سنگ‌های عظیم بر روی بارج‌ها شهرت داشته‌اند.
این کشف جدید نشان می‌دهد استفاده از نیروی آب برای ساخت بناهای عظیم نیز بخشی از دانش پیشرفته آنان بوده است.
محققان معتقدند این مطالعه مسیرهای جدیدی را برای پژوهش در مورد استفاده از نیروی هیدرولیکی در معماری باستانی باز خواهد کرد؛ دانشی که بسیار پیشرفته‌تر از تصور پیشین ما از تمدن‌های اولیه است.
آیا باید تاریخ را از نو نوشت؟
اگر این فرضیه به طور کامل تأیید شود، باید نگاهی تازه به توانمندی‌های مهندسی مصریان باستان داشته باشیم. آنچه امروز به‌عنوان شگفتی‌های دنیای باستان می‌شناسیم، ممکن است حاصل نبوغی فراتر از تصور ما باشد. نبوغی که با بهره‌گیری هوشمندانه از طبیعت، شاهکارهایی جاودان همچون اهرام مصر را آفرید.
شاید وقت آن رسیده باشد که داستان‌های تخیلی درباره ساخت اهرام را کنار بگذاریم. و به توانمندی واقعی انسان‌های باستان در فهم، مهار و استفاده از قدرت طبیعت ایمان بیاوریم.