فعالیت بدنی در نوجوانی؛ سپری در برابر افسردگی
یک مطالعه طولی بلندمدت نشان می‌دهد نوجوانانی که سطح فعالیت بدنی خود را حفظ کرده یا افزایش می‌دهند، کمتر در معرض ابتلا به علائم افسردگی قرار می‌گیرند.
به گزارش پارسینه پلاس، یک مطالعه طولی بلندمدت نشان می‌دهد نوجوانانی که سطح فعالیت بدنی خود را حفظ کرده یا افزایش می‌دهند، کمتر در معرض ابتلا به علائم افسردگی قرار می‌گیرند. پژوهشگران در این تحقیق، ۸۷۳ شرکت‌کننده را از سن ۶ تا ۱۸ سالگی پیگیری کردند. سطح فعالیت آن‌ها با شتاب‌سنج (accelerometer) اندازه‌گیری شد و سلامت روان آن‌ها از طریق مصاحبه‌های بالینی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌های کلیدی:
اثر محافظتی در اواخر نوجوانی: افزایش فعالیت بدنی در بازه سنی ۱۴ تا ۱۸ سال، خطر بروز علائم افسردگی را کاهش می‌دهد.
رابطه دوطرفه: نوجوانانی که بین سنین ۱۰ تا ۱۶ سال علائم افسردگی بیشتری داشتند، با گذشت زمان کم‌تحرک‌تر شدند.
بی‌اثر بودن نشستن زیاد: زمانی که افراد به صورت نشسته یا غیرفعال سپری می‌کنند، ارتباط مشخصی با خطر افسردگی نشان نداد.
فعالیت بدنی در برابر افسردگی
«نوجوانانی که با گذشت زمان، فعالیت بدنی کمتری دارند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به علائم افسردگی قرار دارند.»این را پروفسور سیل‌یه استینسبک (Silje Steinsbekk) از دپارتمان روان‌شناسی دانشگاه NTNU در نروژ می‌گوید.
او ادامه می‌دهد:«این یافته برای نوجوانان ۱۴ تا ۱۶ ساله و همچنین ۱۶ تا ۱۸ ساله صادق بود. هم مجموع فعالیت بدنی روزانه و هم میزان فعالیت شدیدتر – که از نظر سلامتی بسیار مهم است – اثر محافظتی در برابر علائم افسردگی داشت.»
مطالعه‌ای بزرگ و طولی
این نتایج از داده‌های به‌دست‌آمده در مطالعه بلندمدت «Trondheim Early Secure Study» حاصل شده است. در این مطالعه، کودکان و نوجوانان هر دو سال یک‌بار مورد بررسی قرار گرفتند و فعالیت فیزیکی آن‌ها به‌مدت ۷ روز با استفاده از شتاب‌سنج ثبت شد.
سلامت روان افراد نیز از طریق مصاحبه‌های بالینی دقیق ارزیابی شد.داده‌ها از ۸۷۳ شرکت‌کننده جمع‌آوری شده و شامل ۷ مرحله سنی (۶، ۸، ۱۰، ۱۲، ۱۴، ۱۶، و ۱۸ سال) است.
پروفسور استینسبک می‌گوید:«ما همچنین بررسی کردیم که آیا عواملی مانند باور به توانایی‌های جسمی، تصویر ذهنی از بدن، و شرکت در ورزش می‌تواند بر رابطه میان فعالیت بدنی و افسردگی تأثیر بگذارد یا خیر.»
تأثیر فعالیت بدنی وابسته به سن است
گرچه نتایج نشان می‌دهد فعالیت فیزیکی در نوجوانی می‌تواند در برابر افسردگی نقش محافظتی ایفا کند، اما این موضوع برای سنین پایین‌تر (۱۰ تا ۱۴ سال) صدق نمی‌کند.
استینسبک توضیح می‌دهد:«در بازه سنی ۱۰ تا ۱۲ و همچنین ۱۴ تا ۱۶ سال، رابطه‌ای معکوس مشاهده شد: افرادی که علائم بیشتری از افسردگی داشتند، در ادامه فعالیت فیزیکی کمتری از خود نشان دادند.»
نتیجه نهایی
پژوهشگران به یک نتیجه روشن رسیدند:نوجوانانی که از سن ۱۴ سالگی فعالیت بدنی خود را افزایش می‌دهند، در سال‌های بعد کمتر در معرض ابتلا به علائم افسردگی قرار دارند. برای این گروه سنی، به نظر می‌رسد فعالیت بدنی نقش محافظتی واقعی دارد.
در این مطالعه، هیچ ارتباطی بین زمان نشستن یا فعالیت کم با افسردگی یافت نشد. همچنین، تفاوتی بین دختران و پسران از این نظر مشاهده نشد.