چطور در روزهای جنگ خونسردی خود را حفظ کنیم؟ | آیا داشتن زندگی عادی در این روزها یک شعار است؟
اولین قدم برای مقابله با اضطراب، پذیرش شرایط موجود است. انکار یا انتظار بازگشت سریع به حالت عادی، استرس را بیشتر می‌کند.
به گزارش پارسینه پلاس؛ همزمان با دخالت آمریکا در جنگ میان اسراییل و ایران و حمله به تاسیسات هسته‌ای کشورمان، فضای روانی جامعه ایران تحت‌تأثیر مستقیم اضطراب، بی‌قراری و ترس قرار گرفته است.
تهدیدها و هشدارهای حمله هوایی، حمله‌های موشکی که منجر به ترک هزاران نفر از پایتخت شده، کمبود منابع یا شنیدن اخبار مرگ و ویرانی، همگی آرامش فردی و جمعی را تهدید می‌کنند. در این شرایط، حفظ روتین و خونسردی ممکن است دشوار به نظر برسد، اما کاملاً غیرممکن نیست. در این گزارش، راهکارهایی عملی برای حفظ آرامش و ادامه یک زندگی قابل‌تحمل در بستر ناامنی‌های جنگی ارائه می‌دهیم.
اما آیا واقعا و در عمل، حفظ روتین عادی واقعاً ممکن است یا این حرف، یک شعار است و بس؟ پاسخ صادقانه این است که حفظ کامل روتین پیشین زندگی در شرایط جنگی، واقع‌بینانه و صددرصد عملی نیست اما حفظ بخش‌هایی از آن، یا بازتعریف یک “روال حداقلی قابل دوام”، نه‌تنها ممکن است، بلکه برای سلامت روانی ضروری است. چون جنگ، زندگی را به حالت تعلیق درمی‌آورد، اما انسان به گفته روانشناسان برای بقا نیازمند حس کنترل و پیش‌بینی‌پذیری است.
برای حفظ نسبی خونسردی و حفظ روتین در شرایط بحران ۵ اصل مهم وجود دارد که قابل تایید کارشناسان است.
واقع‌گرایی و پذیرش شرایط:
اولین قدم برای مقابله با اضطراب، پذیرش شرایط موجود است. انکار یا انتظار بازگشت سریع به حالت عادی، استرس را بیشتر می‌کند. بهتر است با خود تکرار کنید که وضعیت بحرانی موقتی است، و شما در حال انجام بهترین کار ممکن برای حفظ خود هستید.
طراحی یک روتین جدید و انعطاف‌پذیر:
اگر تا دیروز ساعت ۷ صبح بیدار می‌شدید، حالا شاید لازم باشد برنامه‌تان را بر اساس هشدارها یا ساعات امن‌تر تنظیم کنید. مثلاً تعیین ساعاتی برای خوردن غذا، تماس با خانواده، استراحت و حتی چند دقیقه مطالعه یا سرگرمی، به ذهن نظم می‌دهد.
کنترل ورودی‌های خبری:
بمباران اطلاعاتی به اندازه بمباران واقعی آسیب‌زا است. به‌جای پیگیری دائمی اخبار، فقط در ساعات مشخصی از منابع معتبر اطلاعات کسب کنید. حضور دائم در فضای مجازی، اضطراب را تشدید می‌کند و می‌تواند سلامت روان و جسم شما و اطرافیان‌تان را به خطر بیندازد.
توجه به بدن و روان:
حتی در پناهگاه یا خانه، چند حرکت کششی ساده، تنفس عمیق، نوشیدن آب کافی و خواب منظم، سیستم عصبی را آرام می‌کند. فعالیت‌های آرام‌بخش مثل گوش دادن به موسیقی ملایم، طراحی، یک نقاشی ساده، نوشتن، نماز خواندن، مدیتیشن، آب دادن به گل‌ها، عوض کردن خاک گلدان و هر کار روتین دیگری که قبلاً انجام می‌دادید، کمک می‌کند تا روان ما تاب‌آوری بیشتری داشته باشد.
حفظ معاشرت و ارتباطات:
گفت‌وگو با افراد مورد اعتماد، حتی در حد پیام صوتی یا متنی باعث کاهش احساس تنهایی و افزایش حس امنیت می‌شود. احساسات خود را با گفتگو با دوستان و عزیزان‌تان بروز دهید؛ فشار روانی نباید انباشته شود.
آن‌چه به ما در روزهای تاریک جنگ کمک می‌کند، نه امید واهی است و نه انکار واقعیت؛ بلکه توانایی تطبیق با شرایط، اولویت‌بندی نیازهای فوری و تکیه بر عناصر کوچک اما موثر زندگی روزمره است. حفظ روتین به معنای بازسازی یک نظم حداقلی، نه‌تنها ممکن بلکه حیاتی و ضروری است. در دل بی‌نظمی جنگ، حتی یک فنجان چای در یک ساعت مقرر و مشخص می‌تواند به ذهن شما بگوید: هنوز هم کنترل بخشی از زندگی‌ات دست خودت است.