گریه دارترین عکسی که از فرامرز صدیقی رو شد+ تصویر
تصویری از فرامرز صدیقی منتشر شد که نشان می دهد او به کلی تغییر چهره داده است.
به گزارش پارسینه پلاس، عکسی از فرامرز صدیقی منتشر شد که نشان می دهد او چهره اش بسیار تغییر کرده و شکسته شده است.
بیوگرافی فرامرز صدیقی
فرامرز صدیقی متولد ۱۳۲۸ در سقز کردستان ، بازیگر سینما و تلویزیون است.
فارغ التحصیل لیسانس رشته تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران می باشد که از ۱۹ سالگی وارد تئاتر شد و از سال ۱۳۵۱ در جلوی دوربین حضور دارد.
از سقز تا تهران
تا ۱۷ سالگی در سقز زندگی می کرد و درس می خواند تا اینکه پس از قبولی در دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۶ وقتی ۱۸ ساله بود به پایتخت نقل مکان کرد.
وورو به تئاتر
در سال ۱۳۴۷ سال دوم دانشگاه وقتی ۱۹ ساله بود با تئاتر «رستم و سهراب» بازی در روی صحنه تئاتر را تجربه کرد و بسیار خود را مستعد نشان داد.
در جلوی دوربین
صدیقی بعد از چندین تجربه تئاتری در سال ۱۳۵۱ زمانی که ۲۳ ساله بود با فیلم «چشمه» به کارگردانی اربی اوانسیان بازی در جلوی دوربین را تجربه کرد.
او یکسال بعد در فیلم «زن باکره» به کارگردانی زکریا هاشمی هم حضور داشت.
شهرت با فیلم جنجالی
شهرت ایشان سال ۱۳۵۵ با فیلم جنجالی «برهنه تا ظهر با سرعت» شروع شد.
این فیلم ۴ سال بعد از تولید و در نهایت با سانسور قسمت های برهنه فیلم مجوز پخش گرفت تا جایی که زمان فیلم از ۱۳۰ دقیقه به ۱۰۵ دقیقه بعد از سانسور رسید.
فرامرز صدیقی در نقش مهدی جوانی و فرشته جنابی در نقش دختر مورد علاقه اش در این فیلم بسیار جنجالی بازی کرده است.
بعد از انقلاب
بعد از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۹ وقتی ۳۱ ساله بود با فیلم «گفت هر سه نفرشان» کنار جمشید مشایخی و فریماه فرجامی به عرصه بازیگری بازگشت.
دریافت سیمرغ بلورین
در سال ۱۳۶۸ برای بازی در فیلم «دندان مار» کاندیدای بهترین نقش اول مرد شد که این جایزه در نهایت به خسرو شکیبایی برای بازی در فیلم هامون رسید.
سپس سال ۱۳۷۰ توانست برنده سیمرغ بلورین بهترین نقش اول مرد برای فیلم دادستان شد.
در قاب تلویزیون اسلامی
اولین حضور ایشان در قاب تلویزیون بازی در سریال «پاییز بلند» در سال ۱۳۷۲ بود سپس در سال ۷۴ در سریال «حمله دار» به کارگردانی جعفر سیمایی بازی کرد.
آخرین بازی
صدیقی سال ۱۳۸۶ در ۵۸ سالگی آخرین بازی خود در تلویزیون را با سریال «سرنوشت» و سال ۱۳۸۹ در ۶۱ سالگی با فیلم «خاک و آتش» تجربه کرد
پس از آن دیگر خبری از این چهره در عرصه هنری نبود و تقریبا به فراموشی سپرده شد